شاعری

غزل
عارف حلیم
تماہ ءِ راہسراں ایر من قدم نہ کتہ
یلہ تو دات من ءَ رامن پہ توغم نہ کتہ
اِے لُنج ءُُ تہاریں شپاں کہ نہ داشت راز مئے
اِے روچءِ رُژنءَ دگہ ہچ چُشیں ستم نہ کتہ
ما چیا مُپت ءُُ حُدا شہرءَ تئی بنّامیں
کَسّءَ مارا وتی غموارتگیں مردم نہ کتہ
توکہ ہرجاگہ بہ بئے نندئے منءَ ڈوبارئے
ہَو! اگاں باز نہ بوتہ من پہ تو کم نہ کتہ
من ہمے حاطرءَ دردے پہ غمے مَٹّاتگ
زندءِ کِسّہ تو منی بیرگءَ سرجم نہ کتہ
تومنءَ دانکہ کُجام حَدّءَ رسین ئے تنہا
اوست من عارف وتی انگتءَ دلجم نہ کتہ
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
غزل
محمد جان راز
کرونا کرونا ہر کسی دپ ءَ
چارانت موبائل ءُُ وٹس اپ ءَ
من گوں کیا نوں گپ بہ کناں
ہر کس بند ایت پونز ءُُ دپ ءَ
مرچاں نماز گس ءَ وان اَنت
بلکہ بہ جَکیت یکے سرپ ءَ
ہسپتالاں نادراہ جستگ اَنت
چہ تُرس ءُُ کروناءِ! تپ ءَ
ہرکس ءَ واب ماں چماں نیست
کہ تنہائی ءَ مہ ئیت اِنت شپ ءَ
اللہ ہر چیز بلوٹیت بیت
کس نہ بچّیت مَرگ ءِ دپ ءَ
راز ءُُ نیاز ءُُ دعا یے کنیں
بلکہ!رکّیں آس ءُُ جَپ ءَ
دین جان تاہیر
مہرءِ بازارحُسنءِ دربارتئی شہرءَ
دگہ چے ء ِطلب دگہ چےءِ کارتئی شہرءَ
مسک ءُُ زبادء ِبازارانت تئی پلّیں بدن
چیانت وشبوعطرءِ بازارتئی شہرءَ
شانک دیئے توچماں چارئے یک رندے
تئی منّت انت مئے چے بستارتئی شہرءَ
ماہ ء ِدزگُہارروچءِ ہمکارحورءُ ُپری
بیرُژن اَنت اِے ماہ ءُُ استارتئی شہرءَ
بیچاڑءُُ ملُورانت تاہیربیتو بیتاہیر
منی زیمیں دلءِبسّ سبرءُُ قرارتئی شہرءَ
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
غزل
رؤف مسافر
زُرتگ آزگیں دلءِ ٹپ تاگتگ
رہسرءَ زہیرانی ہرشپ تاگتگ
کاگدکُٹ انت قلم پُرش انت لبزانی
انگت ءَ لنٹانی تئی گپ تاگتگ
برے نشتگاں برے دَمبُرتگ اوشتاتگاں
ہروڑ ءَ من راستءُُ چَپ تاگتگ
پِرّینتگ ترانگاں بیوہدءُُ بے موسمءَ
من ترک داتگ وتی دپ تاگتگ
بیا پرتو مسافر سرگواتءِ شیکگ
سگ اِتگ ءُُ لہڈیں تپ تاگتگ
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

غزل
حمیراصدف
ہنین آ دھرتی گواہ اریسک
نا مش تا ڈکھ آتے پہہ مریوہ
تہو نا مونجا مریک چاوہ
ہنین آ دھرتی گواہ اریسک
شپادا نت تا پت آتا دردء
ای اگڑی آ گڈر نا تہٹی
نا جون نا بیوسی ء چاوہ
ہنین آ دھرتی گواہ اریسک
ای لوز لوز ء چمولہ کیوہ
نا بارن آ جوڑتا بینگونی ء
ملاسی ء ای نوشتہ۔کیوہ
ہنین آ دھرتی گواہ اریسک
گدان نا تہٹی چراغ سینا
نا روشناء ء نازیفینٹ
نا مش تا گندے زباد پاوہ
ہنین آ دھرتی گواہ اریسک
نا سہب نا گوش ء دا پدینا
کہ۔نن تا توبے ٹی اے سلوکا
تغ ء ہنین آ ای جوان چاوہ
ہنین آ دھرتی گواہ اریسک
ای چاوہ نا جوزہ نا زبان ء
ہنین آ دھرتی گواہ اریسک!!!
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

اصغرلعلؔ
تئی ھدائی وَش نہ اِنت

تو نِگاہاں آس کِشتگ تئی ھدائی وَش نہ اِنت
دل وتی من چَتّو شُشتگ تئی ھُدائی وَش نہ اِنت

کُودِکیں چکّانی دُوشی اَرس ءِ ہار ءِ دارگ ءَ
مات ءَ نِشتگ سِنگ درشتگ تئی ھدائی وَش نہ اِنت

گُژن ءَ رُودینتگ جہانے کس ءَ کسّی غم نہ اِنت
برات ءَ جِند ءِ برات کُشتگ تئی ھدائی وَش نہ اِنت

بے وفائیں دلبرانی دروگیں مہر ءُُ محبت ءَ
من وتارا ہاک مُشتگ تئی ھدائی وَش نہ اِنت

چَہ ہَوَسّ ءِ تُرس ءَ دراہیں وَپتگ اَنت چُکّ شیر مِچیں
لعلؔءَ گُشتگ، شر گُشتگ تئی ھدائی وَش نہ اِنت
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
غزل
حاجی غلام نبی باھند ہاشمی
ندرپہ حُدا مرزی کریم آزات ءِ نام

نام ءُُ نشان یے جہان ءَ اِشت ءُُ شُت
نہال ے بلوچی زبان ءِ کِشت ءُُ شُت

علم ءِ چادر ے پُسگانی سراتالان کُت
پنت ءُُ سوج ے جہان ءَ را گُشت شُت

دوست اَت من ءَ زبان چو دیدگ ءَ
راج ءِ درد عجب کُشت ءُُ شُت

دل ءَ دوست ءُُ دپ ءَ دنتاں دُرشت
بدواھاں چودل ءَ پہ مہر ھشت ءُُ شُت

درد ءُُ رنج ءُُ غم ہزار اندوھاں دیست
گوں کندگاں ہزار اں وشیاں نوشبت ءُُ شُت

باھندؔ مکن ستاھا آواز مند نئیں تئی
آ کو ھرے اَت تر ا پہ چودار ءَ پُرشت ءُُ شُت

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
غزل
گزین عمر

وشبوآں پالا کنٹگاں درچن
ارس گوناپ ایں لہم داں آس

دشت سرسبز و وش چَراگاں
شوانگ ءِ نالیت سرگراں پاچن

کرزایں اروا ھاں درتکگاں کنٹ ءَ
زلفاں سیاہ ماریں بستگاں گردن

سرمگیں کوھاں برپ گلاشاہاں
کسہ ءِ لُک ایں تو مکاں کَسدن

روک ورژنا ایں زاہر ءَ مردم
سیاہ و سیاہ کارایں اندر ءَ باطن

تِرکلّ و بزبانی چَکن دوچ ایں
سر پتگ ایں پونز ءِ پُلک و ڈولِن

شیراں گوں شُشتگ شہد ءَ ملینتگ
گل قصر قندی،دختری بندن

سر پداں گزین ہچ نہ بیت وترا
سستگ ایں تیر و شانتگ ایں گشتن
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
گال
زوراخ_بزدار
پہ دژمناں یہ گنہورے
پہ ھمبلاں یہ مہرے آں
پہ براثاں ساڑتیں بنزہے
پہ سیالاں زہریں جورے آں
مں زیندئے ایکیں بہرے آں
پہ دوستاں یہ ہارے آں
مں زیند ویلاں گؤئستغاں
مں انڑس حونیں رستغاں
دژمناں مئیں چھنبواں
جلانڑ لوہیں بستغاں
مئں دوستاں را حال بی
مئیں دژمناں برو بگش
مں داں مروشی زیندغاں
مں داں مروشی زیندغاں
مئیں توسگئے دلا موئے
مئیں والگئے دلا موئے
مئیں ھون زغریں واڑتؤ
شا لاندوییا جزغئے
پہ ظالمانی بھورغا
مں بازیں لنگھاں گوئست باں
مں ہفت دیزا گرست باں
تؤ ہیلہئے مئیں توسغا
مں ہیلہاں تء پروشغا
تو محل ماڑی شوشغا
مئیں دل گوشغیں ایرگا
کہ روش آسی بانگوا
مں اشتو دستے باں
سوا
پہ حق زنغئے حاطرا
مں داں مروشی زیندغاں
مں داں مروشی زیندغاں

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

ڈاکٹر علی دوست بلوچ
غزل
ترمپ ترمپ ءِ زندگانی، وہد کایاں
ہو شپانی مجلسانی، وہد کایاں
چاریں نیما بِلّ مُلوری چول جنت ایں
زند بکشیں کندگانی، وہد کایاں
چے اِنت زند ءِ رپک ءُُ راہبند مانزانت
مئے وڑیں ہم سادگانی، وہد کایاں
مہر ءِ موسم ہلوت ئے رنگ ءَ گوزنت
مہولانی لُڈّگانی، وہد کایاں
گال ماننت فاضُل ءِ ءُُ قاضی ءِ ہم
شعر ءُُ لبز ءِ معنا آنی، وہد کایاں
گَم مکں موجیں دل ءَ زندگ بدار
کہ علی تئی ہمدلانی، وہد کایاں