زندگیں راجانی پجّار زُبان، ءُُ سید ھاشمیؔ…..مجید ولی

راج وتکار نہ بیت اِنت اگاں، شرکار نہ بیت
آ کہ شرکار نہ بیت آئی ءَ سرکار نہ بیت
چوشیں وتکاری ءِ گنجانی دوار جاہ اِنت زُبان
پہ تو اے گنج نہ مانیت اگاں ندکار نہ بیت
ھر وڑیں راجے بہ بیت آ چہ وتی زُبان ءَ پجّاہ آرگ ءُُ زانگ بیت۔ زُبان ھر ھما راجانی پجّاراِنت کہ آ زندگ اَنت یا زندگ بیگ ءِ جھد ءَ اَنت۔ زُبان ءِ سرا کُجام ھم راجے ءَ کہ جُھد کُتگ آ راج راجدپتر ءِ تاکاں زندگ اَنت۔ ھما راجاں کہ مزنیں پند بُرّاِتگ، زُبان ءِ پٹّ ءُُ پول ءَ دنیا ءُُ جھان ءِ واری ءُُ ازابی برداشت کُتگ،آ راج مرچی یک وشّیں ءُُ ایمنیں زندے گْوازینگ ءَ دلگوش اَنت۔ اگاں یک راجے لوٹ اِیت کہ آ زندگ بہ مانیت گُڑا آ راج ھر وھد ھمے جُھد ءَ کنت کہ آئی ءِ زُبان گار مہ بیت پرچا کہ راجانی پجّار گوں زُبان ءَ بندوک اِنت۔ چوشیں جُھدکارانی لڑ بازاِنت کہ آھاں وتی زُبان دیمروی داتگ اَنت ءُُ زُبان ءِ تہ ءَ نوکیں گالبند آؤرتگ ءُُ منزل ءَ سر کُتگ اَنت۔ بلے چوشیں جُھدکارانی لڑ سک کمّ اِنت کہ آھاں گیمُرتگیں زُبان ساہ مان کُتگ اَنت ءُُ یک کاملیں زُبانے ءِ بستار ءَ ھم ھما دیم گْوازینتگ اَنت۔ آھاں گْونڈیں وھدے ءَ وتی زُبان سد سالے دیمروی داتگ ءُُ وانوک ءُُ چاروک ھیران کُتگ اَنت۔
ھمے جُھدکارانی لڑ ءَ یک نامے سید ھاشمیؔ ئیگ اِنت کہ آئی ءَ بلوچی زُبان ءَ ساہ مان کُت ءُُ اینچوک ءَ آؤرت ءُُ سرکُت۔ سید ھاشمیؔ ءِ گرانکدریں جُھداں مرچی بلوچی زُبان کامیاتی ءِ اے ھدّاں داں سر بیتگ۔ من اے گپّ ءَ پہ ایمان گْوشاں کہ اگاں بلوچی زُبان ءَ سید ھاشمیؔ ءِ وڑیں زبان زانت ءُُ جُھدکار ءُُ پٹّ ءُُ پولکار مہ بوتیں بلوچی زُبان وھدے تْرندیں گْورگنداں دیری وتی ارجان جتگ اَت۔ بلے آ سید ؔ اَت کہ ھر گْورگند آئی ءَ پہ بچکند سگّ اِت ءُُ وتی جُھدءِے برجاہ داشت۔ آئی ءَ وھدءِ تْرندیں گْورگندانی پسّہ پہ مردی دات ءُُ گْوشت ئے۔
نہ تُرساں تیھُر ءُُ ماتکوہ ءُُ بنداں
گُل ءِ واھگ منی شَلّیں وکاب اِنت
اے یک راستی یے کہ وھدے سید ھاشمیؔ بلوچی لبزانک ءِ پڑ ءَ وتی گاماں ایر کنت گُڑا بلوچی، بلوچی نہ اَت بلکیں گوں پارسی ءُُ اردو ءَ ھواریں دگہ زبانے اَت کہ نامی گاراَت۔ آ جُھد کار سید ھاشمیؔ بیتگ کہ آئی ءَ بلوچی ءِ جند شوھازاِتگ ءُُ نبشتہ کُتگءُُ آئی ءِ راستیں دْروشم زاھر کُتگ۔ سید ھاشمیؔ ءِ مستریں جنگ گوں آ وھد ءِ بے سریں ندکاراں ھمیش اَت کہ بلوچی وت سرجم ءَ یک پراہ ءُُ شاھگانیں زُبانے۔ بلوچی ءِ تہ ءَ دگے زُبانانی ھچ گُنجائش نیست۔ آئی ءَ ھر وھد ءَ گْوشت کہ بلوچی وت یک کاملیں زُبانے آ بایدیں گاجیل کنگ مہ بیت۔
سید ھاشمیؔ وھدءِ وتی گاماں بلوچی لبزانک ءِ جھان ءَ ایر کنت گُڑا آ گوں وتی زُبان ءَ ھمینچو ایماندار بیت کہ آئی ءِ پٹّ ءُُ پول ءَ سرجمیں بلوچستان ءِ کُنڈ کُنڈ ءَ ترّاِیت ءُُ آئی ءِ لبزاں شوھازیت۔ سید ھاشمیؔ ءَ ھما کمّی کہ بلوچی تہ ءَ دیستگ اَنت گُڑا آشوھاز کُتگ اَنت۔دو تل ءُُ دو پوستیں ندکارانی دیم ءَ چو کوہ ءَ مِک بیت ءُُ بلوچی زُبان ءِ گاجیلی ءِ بگیری ءَ کنت۔
من اگاں بگْوشاں کہ سید ھاشمیؔ بلوچی زُبان ءِ ساہ مان کنوکیں تاں من رد نباں۔ پرچی کہ سید ھاشمیؔ بلوچی زُبان ءِ دیم ءَ بروکیں ھما جُھدکاریں کہ ھمائی جُھد ءُُ کوشستاں پد بلوچی زُبان وتی دْروشم ءَ دیمروی کنان اِنت۔ سید ھاشمیؔ یک بلاھیں زُبان زانت ءُُ ندکارے بیتگ۔ آئی ءَ وتی زُبان ءِ پٹّ ءُُ پول ءِ وھد ءَ وڑ وڑیں ازیت برداشت کُتگ۔ شُد ءُُ تُن آئی ءَ ھچ کِمار نہ کُتگ۔ پہ بلوچی ءِ واست ءَ آئی ءِ کوھیں بالاد ءَ وڑ وڑیں ارمان مان بیتگ۔ آ پہ بلوچی زُبان ءِ واست ءَ چو کَیسؔ ءَ مدام سپرءِ تہ ءَ اَت۔ آئی ءَ وتی سرجمیں زند پہ بلوچی زُبان ءِ واست ءَ نْدر کُت۔ بلوچی زبان ءِ گوما آئی ءَ ھمینچو مھر بیتگ کہ آئی ءِ پٹّ ءُُ پول ءَ ھر جاگہ شُتگ۔ سید ؔ ءَ گوں بلوچی زُبان ءَ ھمینچو اِشک اَت کہ بلوچی زُبان ءِ پھریزگ ءَ ناشریں ندکارانی دیم ءَ مُدام چو البُرز ؔ ءِ کوہ ءَ مِکّ اَت۔ وھدءِ کہ تو سید ھاشمیؔ ءِ سرگْوست ءَ وان ئے گُڑا ترا ھمے سماء بیت کہ سید ھاشمیؔ پاکیں ھاوند ءَ یک پیگمبرے دْروشم ءَ پہ بلوچی زُبان ءِ بودناکی واست ءَ دیم داتگ بلے آ وھد ءَ ھم ابوجھلؔ ءِ وڑیں کُنٹگ آئی ءِ راہ ءِ دیم ءَ ڈنگر بیتگ اَنت۔ بلے آئی ءَ زُبان وتی سگار کتگ اَت ءُُ راہ ءِ کُتنگ ءِے دیر کُت اَنت۔ سید ھاشمیؔ بلوچی زُبان ءِ ھما جُھدکاریں کہ آئی ءِ ستا ءَ شپ روچ بنت بلے لبز نہ کُٹّ اَنت۔ بلے ھیف کہ آ وھد ءَ ھم سید ھاشمیؔ کدر کسّ ءَ نزانت۔ چونائی ءَ اے بیمّاری تنیگ ءَ ھم مئے راج ءِ تہ ءَ است اِنت کہ شرّی ءَ ھما وھد ءَ بستار دنت کہ شرکار ءِ جند چہ جھان ءَ بروت گُڑا نی گْوش اَنت کہ پلانی سکّیں شرکارے اَت۔آ وھد ءَ ھم سید ھاشمیؔ وڑیں ایمانداریں جُھدکار ے ڈالچار کنگ بوت۔ آئی ءِ راہ ءَ کست ءُُ کینگ ءِ مزنیں دیوالے مِکّ کنگ بوت۔ آئی ءِ دلپروش کنگ ءِ وڑ وڑیں پندل سازگ بوت تا کہ آ چہ بلوچی ءَ یکّ کِر بہ بیت۔ ناشریں مردم بلوچی ءِ گار ءُُ بیگْواہ کنگ ءَ سوبین بہ بنت۔ بلے چوش نہ بوت آ پہ وتی زُبان ءِ پھریزگ ءَ مدام چو مھمکیں کوھے ءَ مِکّ اَت۔سید ھاشمیؔ بلوچی ءِ اوّلی جُھدکاریں کہ آئی ءَ بلوچی لبزانی امبار ”سید گنج“ کہ بلوچی لبزانی ھزانگیں، آ چت ءُُ نزّارت ءُُ پہ راج ءَ ندْر کُت۔ سید ھاشمیؔ تاں ابد نمیران اِنت۔
سید ھاشمیؔ بلوچی زُبانے تھنا یک شرّیں جھد کارے نہ بوتگ بلکیں یک شرّیں لچّہ کارے ھم بوتگ۔ آئی ءَ دستونک یک گْونڈیں وھدے ءَ ھمینچو دیم روی دات کہ ھچ زبان ءِ راجدپتر ءَ چوشیں مسال نیست۔ سید ھاشمیؔ یک جاھے پہ وتی ھانُلیں زبان ءَ چوش گْوشیت۔
شر زاناں منی ارواہ منی ساہ ئے ھانُل
زندمانی ءِ گُلیں منزل ءُُ براہ ئے ھانُل
من ءَ سوچ ئے، من ءَ بْریج ئے من ءَ سجّیگ کن ئے
منی آسیں دل ءِ در کپتگیں آہ ئے ھانُل
سید ھاشمیؔ ءِ لچّہ کاری تہ ءَ یک اجب
شیرکنی ءِ است۔ آئی ءِ ھر لچّہ ءَ کہ تو وان ئے گُڑا ترا ھمے سماء بیت کہ سید ؔ پہ زُبان ءَ مدام چو شیھ مریدؔ ءَ بوتگ ءُُ ھانُل ؔ ءِ شُھاز ءَ سرجنان بیتگ۔
منا بل کہ سرجناناں وتی ھانُلؔ ءِ شوھاز ءَ
چہ کس ءَ نلوٹاں سوجیکہ من زاناں راہءَگاراں
سید ھاشمیؔ پہ وتی زبان ءَ انچیں شیدائی ءِ بیتگ کہ آئی ءِ بازیں لچّہ آنی تہ ءَ ایشی درور ترا یک شرّیں وڑی ءَ گندگ کَیت۔ آئی ءَ مدام وتی زُبان ءِ سرا ستک بیتگ۔ وھدے کہ جنجال آئی ءِ دیم ءَ اتکگ اَنت گُڑا وتی دردی اے پَیم بیھار داتگ اَنت۔
پرچا تُرساں چہ پُھل ءِ چکّاس ءَ
ھانُل ؔ ءِ مسکیں مھپر ءِ ٹال اِنت
سید ھاشمیؔ ءَ ھما وھدی وتی جُھدانی سرا ایمان بیتگ کہ یک روچے اے راج آئی ءِ جُھداں ماریت۔ پمیشکہ چوش گْوشیت؛
نزاناں گُڈّ مرگ ءَ شرّی یے چونیں پتو اتکگ
سیدؔ لچّہ سر ءُُ چمّان اَنت دوست ء ُ دُژمناں مرچی
سید ھاشمیؔ مئے دیم ءَ یک بلاھیں مسالے۔ بایدیں ما گوں بلوچی زبان ءَ ھمائی ءِ وڑ ءَ ایماندار بہ بیں۔ ما بایدیں وتی جُھدکاراں آھانی زند ءَ ارزشت بدی ایں۔ اگاں ناں مرگ ءَ رند مئے ارزشت دیگ آئی ءِ ھچ درد ءَ نہ وارت۔ یکّے کہ پہ زبان ءَ جُھد کنت آئی ءِ ھمراہ داری ءَ بکنیں۔ بلوچی ءِ دنیا باز وش بھتیں دنیائے کہ آئی ءَ سید ھاشمیؔ، واجہ مولوی ابدُلّا روانبُدؔ، ھیر مھمد ندویؔ، اشرپ سربازیؔ، آبد آسکانیؔ ءُُ دگہ ھزارانی کدّ ءَ آئی ءَ جُھدکار است۔بلے اے ھم راست ئے کہ سید ؔ، سیدؔ بیتگ۔ بایدیں ما وتی زبان ءِ زندگ دارگ ءَ وتی جھدکاراں گوں ھمگام بہ بئیں۔ وتی ندکاراں گوں ھمکوپگ بہ بئیں گڑا مئے مسال ماں راجدپتراں مانیت۔ اگاں ناں ما تاں وتی کماشانی ءُُ رھدربرانی ھمراھداری ءَ نہ کنیں ما ھچبر منزل ءَ سر نہ بئیں۔
وژدلیں جارے کپتگ، مُرت سیدؔ
موتک دستونکّاں، راھدربر شُت