اَسلی بیٹک…..طارق پیشکانی 

مشکتی بَچکّے،مُلکی جَنکّے ءِ سرا شیدا بیت۔ بلے جنکّ ءَ ھمے مشکتی پزّوریں بَچکّ تُشے ھم دوست نہ بیت، بزاں جنکّ بچکّ ءِ زیرگ ءَ تیار نئیت- بچکّ ءَ وت ءَ جنکّ ءِ اِشک ءَ چو شوکُو ءَ گنوگ کتگ اَت (چوناھا ھم مشکت ءِ کانود ءِ رِد ءَ داں یکے وت ءَ چو شوکُو ءَ گنوک مہ کنت گڑا آئی ءَ سیر ءِ اجازت نامہ نہ رس ایت)- بلے جنکّ ءِ مات ءُُ پت ءِ بازیں گُشگاں چہ پد جنکّ اے شَرت ءَ رازیگ بیت کہ من ایوک ءَ مشکت ءَ نہ رو آں داں منی کستریں برات منی ھمراہ مہ بیت- چوکہ بچکّ جنکّ ءِ اِشک ءَ گرپتار اَت آ جنکّ ءِ دُرستیں شرتانی منّوگر بیت- بلے دومی نیمگ ءَ بچکّ ءِ مات ءُُ پت زھر گپتگ اَنت- آھانی گُشگ اَت کہ(مُشک ءَ وتارا جاگہ نیست دگہ روپگے دُمب ءَ اِنت ءِے)- بزاں مئے لوگ وت کسان اِنت-اگاں یکّے کوٹی شما ءُُ دومی ءَ تئی وسِرک بہ زیر ایت گڑا مارا ھاک ءُُ پُر بشت کپ ایت-،، بازیں جَنگ ءُُ داواھاں چہ پد بچکّ ءَ وتی ھکّیں لوگ یلہ دات ءُُ شُت پلاٹے ءَ یک کوٹی والا لوگے کراہ ءَ زُرت ءِے!!
(پرچا کہ مشکت ءِ تہ ءَ کرائی لوگ مئے وڑیں گریبانی ھوپ ءِے ھبرے نہ اِنت بزاں کرائی لوگ اِد ءَ سر قیمت ءَ اَنت)-پد ءَ ھمے رنگ ءَ بچکّ ءِ دل ءِ مراد پیلو بیت اَنت بزاں ملک ءَ دوھینانی سیر بیت- بلے اُود ءَ آیان موہ نہ رس اِت کہ آ وتی اِشک ءِ بوجیگ ءَ سوار بہ بنت ءُُ زِر ءِ سئیل ءَ در بیا اَنت،پرچا کہ سوری لوگے اَت ءُُ رَش ءُُ پَشت اَت-گڑا کُچکّ رُزوائی ءَ بچکّ ءَ وتی وسِرک ءِ سے مائی ویزہ کشّ اِت- وھدے کہ سئیں مشکت ءَ سر بیت اَنت-گڑا سالونک وتی دل ءَ گل ءَ بال اَت کہ مرچی من ءَ نوہ گَڈّگی لئیب ءَ کس مکن نہ کنت- بلے چوکہ کوٹی یک ءُُ پد ءَ وسِرک ءِ آپ ءُُ ھوا بدل بیتگ اِت اَنت بزاں جاگہ یے بدل بیتگ اَت پمیشکا آئی ءِ چمّانی واب ھرام ءُُ بچکّ ءِ جینا ھرام اَت- ھپتگے ءَ پد بچکّ ءَ ھوش کرت کہ ناکو گوگل ءِ گور ءَ چو ناکو تیابی ءَ دُرستیں جُستانی پسّو ھست اَنت- گڑا بچکّ نشت ناکو گوگل ءِ دیما ءُُ وتی گلابی اردوھاں گوں نبشتہ یے کت ”میاہ بیوی کے بیچ میں سالا،، گڑا ناکو گوگل ءَ ھما دمان ءَ گجرانی یک کسّویے سالونک ءِ دیم ءَ آورت ”بیتگ یک نوکیں سیریں گجری مرد ءُُ زالے آھانی توک ءِ دیوال ھم شمئے رنگ ءَ وسِرکے بیتگ گڑا آھاں اوپار نہ بیتگ ءُُ آھاں وتی وسرک ءِ چماناں یک سیاھیں پُچّے بستگ ءُُ پد ءَ وسِرک ءَ را گشتگ اِش نوں تو مستر وت ئے وپس ئے شَرّ نہ وپس ئے شَر،،
گڑا سالونک ءَ گجر والا طریقہ دوست بیت، آ شپ ءَ مرد ءُُ زال ءَ لبز گروچّ اِت اَنت، گُشت اِش ھرچے بیت باندا بیت۔
دومی روچ ءَ دوھیں بازار ءَ شُت اَنت، وسِرک بزّگ ھمراہ اَت، یک دکانے ءَ نیم وال گُد اِش زُرت ءُُ درزی ءِ شوھاز ءَ درکپت اَنت، درزی ءَ گُشت اِش، مارا اے گُد ءَ پیلکے بکن ءُُ بدئے
درزی ھیران بیت- گش ءِے: شمارا پَس ءِ واستا جالگے لوٹ ایت زاناں؟،،
آیاں گشت: اِنّاں!
بس ترا کار نیست تو مارا اڑّ کن ءُُ بد ءِے، ءُُ وتی کرایہ ءَ بہ زیر،
درزی ءَ پیلک تیار کت،
نی زال برے پیلک ءَ چار ایت، ءُُ برے وتی کسان سالیں برات ءَ!!
مرد ءُُ زال وسرک ءِ ھمرائی ءَ گِس ءَ بیرو بیت انت-،،
نی وداریگ اِت اَنت کہ کدی شپ بہ بیت-
اے روچ پورو سالے اَت
آخر شام اِش کت،
لوگ ءِ یک کِرّے ءَ زال ءَ وتی برات ءِ جاگاہ پَچ کت اَنت، دگے کِرّے ءَ وتی، گوھار ءَ
پہ تُرس ءُُ لرز پیلک کشّ اِت دیم پہ برات ءَ شُت، گشت ءِے لالہ: اے پیلک ءَ سرا کن!
برات ھیران بیت ءُُ جست ءِے کت: ھاں! بزاں اے پیلک شما پَر من ءَ جوڑ کتگ-
گوھار ءَ گشت: اِنّاں! لالا
اسل ءَ دو سے روچ اِنت مچھر سک باز اِنت، ما گوشیں ترا مچھر مہ ور اَنت، پرچا تو وَ سر ءَ بھ پِر نہ دئے، پمیشکہ!
”سالہ بیچارہ مرتا کیا نہ کرتا،،
پیلک ءِے سر ءَ کت ءُُ دراج بیت،
آ دوھیں مرد ءُُ زال وتی گندلانی سرا تچک بیت اَنت، برو کہ نروئے گاڑی!!
وسِرک ءِ چمّ بَستگ اِت اَنت،بلے گوشاں وَ پُکّی مان نیست اَت، آ بس گاڑیاں گندگ ءَ نہ اَت بلے گاڑیانی گیّر ءُُ گار ءَ شَرّی ءَ گوشدارگ ءَ اَت،،
گڑا ھمدا سالونک ءَ سما بیت کہ بُشانگ چُشیں جاوراں یک ءُُ ٹکِ اِنت، سوچ گجرانی پیلک ءَ!!!!!
بلے بزاں نہ کن ئے شُومّیں وسِرک ءَ تھاری ءَ چہ گیشتر بیّم کئیت ءُُ کوکّاری کنت، آ ڈول ءَ انگہ آ ایوک ءَ شپ ءَ یک ءُُ دو بر ءَ بُست ءِے کتگ اَت نوں آ دَم سھت آگاہ اِنت کدی وتی گوھار ءَ گُش ایت کہ ادّا! منی نُکّ ھُشک اِنت من ءَ آپ ءِ پٹّے بدئے ءُُ کدی گُش ایت ادّا! من ءَ تُرس ایت ءُُ من ءَ پسیل ءَ سر بہ کن، کدی گش ایت منی نپس پُر نہ بیت ءُُ منی پیلُک ءَ کشّ اِت،،
ھمے ازابی ءَ وسِرک ءَ وتی سئیں ماہ سرجم کت اَنت، زال ءَ مرد ءَ را گُشت کہ دیم ءِ ھپتگ ءَ منی برات ءِ سئیں ماہ پورا بنت برو ٹکٹ مکٹے شوھاز بکن، مرد شُت ٹکٹ ءِ زیرگ ءَ بلے آئی ءَ دو ٹکٹ ھوری گپتگ یکے وسِرک ءُُ دومی وتی زال ئے، زال ءَ را گُشت ءِے یکے، دو، سے مرچی ءَ پد تو منی مات ءُُ گوھار ئے ءُُ سوتکگ من چُشیں مھر ءُُ مھبت، ایشاں چہ پد بچکّ ءِ دیم ءَ دو راہ پَشت کپتگ ات اَنت یکے وَ آ راستی ءَ گنوک بہ بیت ایں ءُُ دومی شاعری ءِ کنگ، گڑا آئی ءَ شاعری بندات کت آ اَنچُش جوش ءَ اَت کہ آئی ءَ روچے ھپت شعر نبشتہ کت کسانیں مدّتے ءَ آئی ءِ کِرّ ءَ پنجاہ لَک شعر جما بیت، سنگتاں آئرا سکین دات کہ وتی کلیات ءَ چاپ بہ کن (کلیات ءَ اے واست ءَ آئی ءِ تیوگیں شعر پنج کتاب ءَ چہ گیشتر اِت اَنت) بلے مرد ءَ نہ منّ اِت آئی ءِ گُشگ اَت کہ منی زند ءِ راہ ءِ مستریں کُنٹگ دو بیتگ اَنت یکے وسِرک ءُُ دومی لوگ بزاں بیٹک، من داں وتی اسلی بیٹک ءَ (اسلی بیٹک ھما بیٹک ءَ گش اَنت کہ آئی ءِ دپ چو میست ءِ گیٹ ءَ شپ ءُُ روچ پچ بہ بیت) بزاں اگاں وسِرکے، ناکو زتکے، برات زتکے، انچیں سیاد ءُُ وارسے بئیت گڑا آھاناں گسی پَسی مہ کن اَنت،،
نوں مارا ھمے ودار اِنت کہ کدی اے وتی اسلی بیٹک ءَ بند ایت ءُُ وتی کتاب ءَ چاپ کنت دانکہ مارا یکے جست بہ کنت واجہ! پلان شاعر ءِ ڈس ءُُ نشان چے اِنت؟ ما آئی ءَ پسّو دئیں ھما شاعر کہ آئی ءَ انّی نوک نوک ءَ یک اسلی بیٹکے بستگ؟!!!