ڈاکٹر مالک ءِ مارشت …..صادق مراد 

حالتاک انتخاب ءَ منی گونڈیں ھالے ءَ چمّ کپت انت کہ ڈاکٹر مالک ءِ کتاب مارشت چھاپ ءُُ شنگ بوتگ۔ منا باز وشی بوت کہ مئے سیاستءُُ راجمان ءَ سیادی داروک ھم گوں۔ زبان ءَ حُب ءُُ واھگ دار انت ءُُ زبان ءُُ لبزانکی ءَ پہ ھدوک اَنت کہ بوھگ لوٹ اَنت۔ ڈاکٹر صاحب ءِ گوں زبان ءَ حُب ءُُ واھگ ءُُ دوستی ءِ کمٹمنٹ من 1985 ءَ اولی رند ءَ کہ من ڈاکٹر صاحب ءَ دیستگ ءُُ نام اشکتگ ءُُ بلوچی لبزانکی دیوان نامیں گل ءُُ بند ءُُ بوج ءَ سروکی ءَ کیچ کالج ءِ لیبی پٹ ءَ لبزانکی دیوان ءَ بوت۔ اے گل نام ءَ لبزانکی گلے اَت بلے ایشی ءِ مردم ءُُ پلّہ مرز کار بی۔ این۔ او ءِ فارغ بوتگیں سنگت اَت اَنت چوکہ غلام فاروق، غنی پرواز، فدااحمد، مولا بخش ءُُ دگہ بازیں کہ ما ھشتمی جماعت ءَ وانگ ءَ اَت ایں۔ تُمپ ءَ گل ءِ سنگتاں مارا مچکدگاں بُرتگ کہ مولابخش ءُُ فدا احمد اتکگ اَنت۔ اے دؤر ءَ ضیاء الحق ءِ مارشل لاء ِ دور بوتگ کہ سیاسی چست ءُُ ایرانی سرا پابندی اَت، اے دویں واجہ من ھمدا دیستگ انت کلاکانی کلاک دیوان ءَ نشتگ اَنت۔ اے واجہاں گپ جتگ بلے ما باز کم گپاں سرپد بوتگیں ءُُ ڈاکٹر صاحب ءِ اولی رند ءَ گندگ لبزانکی دیوان ءَ بوت ءُُ من دیست کہ پروگرام باز تچ ءُُ تاک ءَ اَت، تمبو ءُُ بمبومک کنگ ءَ ات گوں دگہ کار ءُُ چلو پگ کنگ ءَ اَت گڑا سنگتے ءَ مناں گُشت اے ڈاکٹر مالک انت۔
روچ رواں بوت اَنت وھد گوزاں بوت سیاست ءُُ سیاست ءِ لوٹ گزر ھم بدل بوتاں چو موسمانی وڑا مردم ھم بدل بوت انت اے دراجیں قصّے اے گپاّں بل۔
مرچی ڈاکٹر صاحب ءِ کتابے اے گوندیں جارے گنِدگ ءَ من وشی یے ماراِت کتاب ءِ گندگ ءَ پیش کہ نزاناں واجہ ءِ سیاسی مارشت انت یا چو نیں دگہ مارشتے کہ درشان ءِے کُتگ اَنت۔
بلے اے گپ الّمی انت کہ ڈاکٹر صاحب یک بلوچے ءُُ بلوچستان ءَ نشتگ الّم ءَ آ وتی راج، وتی چاگرد ءُُ وتی چپ ءُُ چاگرد ءَ چہ نیست آئی ءِ مارشت۔ خیر دیر نہ گوست کتاب منا سنگتے ءَ سوگات کُت ءُُ پدا دیر نہ گوست منا ھما سنگت ءَ فون کُت کہ حال کن ڈاکٹر صاحب ءِ مارشت ونت؟ من گُشت جی من لہتے آزمانک ونتگ بلے کتاب سرجمی ءَ نہ ونتگ۔ پدا منا جُست ئےِ کُت تئی حیال ءَ اے آزمانک اَنت؟ اے وَ آزمانک ءِ تکنیک ءُُ رھبنداں نہ انت۔ من گُشت من وت تنی وھدی آزمانک ءِ رھبنداں نزاناں۔ من بس نبشتہ کناں برے برے وت نزاناں چی انت؟ بلے بس نبشتہ کناں تو انچو گشئے آزمانک نہ انت۔ اھو! اگاں ایشاں سر گزشت ءِ نامے بداتیں ءُُ ھما دروشم ءَ بکتین اَنت ئےِ شر تر اَت۔ اے سر گزشت اَنت آزمانک ءِ دروشم ءَ ھمک بُنگپ ءَ وان ئے تو سرپد بئے کہ ڈاکٹر چے گشگ لوٹ ایت۔ آزمانک ءَ چو نہ بیت من گُشت گڑا تو گوں من انچو پُپ ساڑی ءُ ُ پوتاری ءَ کتاب ءَ دیما کن ھرچی ونتگ یا بوان ئے گپاں نبشتہ بکن شرگداری لوٹ ءُُ گزراں تو پیلو کن۔ بگندئے تئی اے نبشتانک مئے وڑیناں نفے بدنت ءُُ ما سرپدی یے بُزورایں۔ تئی گپ وتی جاہ ءَ ہر چیز انت بلوچی ءَ انت مئے زبان ءَ انت ڈاکٹر صاحب ءِ مارشت اَنت کہ آئی ءَ وھد کش اِتگ نبشتہ کتگ ءُُ پدا کتابی دروشمے ءَ چاگرد ءَ داتگ۔
بلوچی ءِ دودمان، زند مان، راجمان شرّیں وڑے ءَ پیش داشتگ۔ ڈاکٹر ءِ وڑا بازیں سیاسی رھشوناں نبشتہ کنگ ءِ بود ءُُ برکت است خاص اے تک ءَ مبارک علی مئے تُمپ ءِ نندوک ءُُ زانتکارءُُ کواسے۔بلوچی لبزانک ءِ شرّیں سرپدی دارایت جوانیں آزمانک کارے آئی ءَ لہتے یات گاریں آزمانک نبشتہ کُتگ۔ بلاہ گرک نہ بوت ھپتا ر بوت، گنج ءِ برکٹگ نہ بیت، جرگہ زانت ءِ زیم اچابس، سرکٹ ہاؤس، بہائی مال، دگہ بازیں کہ اگاں کتابی دروشماں ایشاں چھاپ بکن کتابے بنت۔ بلے گُشگ ءِ مقصد ایش انت اے نیمگا دلگوش کنگ ءِ کم اِنت سیاست ءُُ پارٹیاں حُب ءُُ دلگوشی زیات اِنت۔ دیر اِنت وتی قلم ءِے داشتگ کہ آئی ءِ زبان ءَ گیشتر مبارک علی ءِ وڑیں مردمانی ضرورت اِنت۔ ڈاکٹر صاحب ءِ دلگوش ءُُ حُب ءُُ واھگ ءِ درانگازی ءَ کنت آئی ءِ اے کتاب مارشت ءُُ زبان ءُُ لبزانک ءِ واستہ نیکیں پالے کہ مالک صاحب ءِ رندگیری ءَ ایدگے سیاسی رھشون ءُُ پار ٹی کن اَنت۔ ضروری نہ اِنت دراہیں سیاسی رھشون ءُُ پارٹی کن اَنت ءُُ کتاب نبشتہ بکن اَنت بلکیں کتابانی چھاپ کنگ ءَ تاکبندانی چھاپ کنگ ءَ لبزانکی دیوان مراگشاں سیمیناراں کمک کت کناں کہ اے پہ زبان ءَ احسانے نہ بیت۔ آہانی راجی ءُُ اخلاقی فرضے بیت کہ پہ وتی ماتیں زبان ءَ کن انت ئےِ۔ منی اے دوھیں دانکانی نبشتہ کنگ ءِ بُنکی مقصد ڈاکٹر صاحب ءَ مُبارکی دیگ اِنت۔