”کُہنیں قصّے ماں نوکیں دروشم ءَ“…..نبشتانک: وصعت اللہ خان/رجانک: صادق مُرادؔ 

وھدے شیر نزور ءُُ کم تاکت بُوت گڈا لہتے انچیں ناشر ءُُ شیطانیں ساھداراں بالشت ءَ ءُُ لہتے ءَ دیم زاھری ءَ کلاگ زُرت۔ شیر ءَ چاراِت کہ چہ سنگ ءِ سُبکی ءَ سنگ ءِ گرانی یک روچے شیر ءَ جنگل ءِ درستیں ساھدار یکجاہ مُچّ کتاں ءُُ جار جت کہ جنگل ءِ انتظام ءُُ جیڑھاں گیش ءُُ گیوار کنگ ءِ واستہ نوں شما ھر کس ءَ لوٹے پہ وت ءَ ھاکم ءُُ سروکے گچین کت کنئے ءُُ اگاں اے درگت ءَ منی شور ءُُ سلاہ ءِ ضرورت بیت من ساڑی آں۔ منی واھگ انت شما یکجاہ بہ نندے پہ وت یک دستورے (آمین) انچیں دستور ے کہ جنگل ءِ درستیں ساھدار ءُُ رستر، مُرگ ءُُ بالی گوں پُر ایمنی ءَ گوں آزاتی ءِ زند ءَ بگوازیناں ءُُ ہمے بہ لیکاں کہ مئے زند ادا پُر ایمن انت۔ درستیں ساھدارانی اسمبلی بوت گڑا رستراں ھمے دلیل دات کہ شیر رسترے بوتگ آئی ءَ جنگل ءِ انتظام کاری شریں وڑے ءَ گوں داشتگ ہمے حاترا حاکمی ءِ حق ھمائی ءَ دیگ بہ بیت کہ آئی ءِ دنتاں توسک ءُُ تیز انت۔ مر گ ءُُ بالی گانی جہگیر ءُُ سروک ءَ گُشت مئے کساس ھم کم نہ انت باز انت ایدگے ساھدارانی شکار ءَ نہ کنین پمشکہ جنگل ءِ چست ءُُ ایرانی اے ذمہ داری مارا دیگ بہ بیت ءُُ جنگل ءِ درستیں ساھدار ھمے سرپد باں کہ آھانی زند پہر یز اِنت۔ مُرگاں گیش ھمے دلیل دات کہ مارستر ءُُ ایدگے دلوتانسبت مارا بال کنگ ءِ بود ءُُ کمال است اگاں کجام یک دری دژمنے جنگل ءِ نیما یا مئے نیمگا بدیں چمےّ ءَ بچار ایت گڑا ما پیسرا سرپد بئیں کہ دژمن چہ کجام نیمگا پیداک اَنت آھانی واک ءُُ تاکت چی انت؟چُنت کسَ اَنت؟ ما مشکل ءُُ جنجال ءِ وھدءَ زوت بال کت کنیں ءُُ وتی کش ءُُ گور ءِ جنگلاں چہ کُمک ھم لوٹ اِت کنیں۔ چمیشاں اگاں دارا اے ذمہ داری ءَ دئیت ماشر تر جنگل ءَ داشت کُت کنیں۔ بلے بازیں روچ گپ ءُُ تراناں رند رستر، دلوت ءُُ مرگانی میاں ءَ ہچ وڑیں آسرے درینتک۔ اے جیڑہ پدا جنگل ءِ پیر ءُُ عاجزیں شیر ءِ گور ءَ بزگ بوت۔ آئی ءَ درستانی گپ ءُُ دلیل گوش داشت اَنت ءُُ شوردات ءُُ گُشت۔ شما شرّیں سوج دیگ ءُُ نیکیں واھگ ءُُ حیال ءَ چہ پہک زبہراِت ھمے چیزانی شمے گور ءَ کمی انت لوں اے جیڑہ ءِ یک راھے پشت کپتگ کہ جنگل شمے ہر سئیں ساھدار بزاں رستر، دلوت ءُُ مرگانی میان ءَ بہر ءُُ بانگ کنگ بہ بیت مُرگ کہ بال کت کناں آ تیوگیں جنگل ءُُ ھر کُجا کدُو بست کناں۔
ھد بندی بوُت سیمسر ٹہینگ بوتاں ءُُ اے پیسلہ کنگ بو ت کہ اگاں کُجام یک رسترے یا دلوتے چہ ردّی یک ءُُ دومی ءِ ھد ءُُ دمگ ءَ شُت گڑا آسرپد کنگ ءُُ واتر کنگ بہ بیت۔ رستر ستان ءَ وتی ھاکم گروک گچین کت ءُُ دل وش اِتاں ءَ وتی حاکم چالاک ءُُ شیواریں شادو گچین کُت۔
یک روچے چہ دلوتستان ءَ یک شنگویے ردّی ءَ چے رستر ستاں ءَ سرے کپتگ گُروک ھمے وھد ءَ گشت ءَ اَت اَنت۔ گرکاں کہ شنکو دیست آھاں گپت ءُُ وارت۔ وھدے اے حال یک چمّ گندیں شاھدے ءَ جنگل ءِ شنکو ءِ پت ءَ سر کت گڑا آ بادشاہ شادو ءِ گور ءَ شُتاں پریات ءُُ زاری کت۔ درستیں دلوتاں کلات ءِ دیما رسترانی خلاف ءَ جاک ءُُ سلوات کت ءُُ زہر شانی کُت بادشاہ شادو چہ کلات ءَ بالا خانہ ءَ اتک ءُُ دلوتانی زہرشائی ئےِ کم کنگ ءِ واستہ آھاں سدکی دات کہ شنکو ءِ بیرگار نہ بیت، ایشی ءِ بیر الم ءَ گرگ بیت بلکن کش ءُُ گور ءِ دلوتاں چہ ھم انصاف ءِ واستہ مدد ءُُ کمک لوٹیں آئی ءَ کپودر، مِٹو ءُُ گولو کاسد کتاں ءُُ پہ مدد ءُُ کمک ءِ حاترا دگہ جنگلاں دیم دات انت۔ لہتیں روچاں رند حال اتک دلوتستان ءِ 3 میشانی چُک رستر ستان ءِ سیم سراں کور ءَ آپ ورگ ءَ بوتگ انت کہ آوار جنگ بوتگ انت دو ھما وھد ءَ کُشتگ ءُُ وار تگ ءُُ یکے پٹیّ کپتگ۔ دلوتستاں ءِ درست شتاں پدا کوکار ءُُ واھی بوت ھر نیمگا یکےّں توار مُچّ اَت دلوتستان ءَ کہ بیر، بیر، بیر گرگ بہ بیت۔ بادشاہ پدا وتی کلات ءِ بالا خانہ ءَ لتک تران ءِ کت ءُُ گُشت ئےِ من شمارا وشیں حالے دیاں کش ءُُ گور ءِ درستیں جنگلانی حاکماں ءُُ نندوکاں گُشتگ کہ ما شمے ھر وڑیں مدد ءُُ کمک ءَ کنیں آھاں منا سد کی داتگ گُراک ءُُ شاھین بلے گوشت وار انت ءُُ بلے کہ مُرگ انت ایشانی کُٹماں ھم مناں گوں کمک کنگ زبان کتگ۔ رستراں ءِ درستیں سلیں کارپد ءُُ زوراکی دیما آرگی انت۔ یک مِٹو یے بال ات کہ ماڑی ءِ چار جوبگ ءِ سرا نشت ءُُ کوکار ءَ لگ اِت۔ رستران ءِ روباھاں کنگائی یک تیوگیں حاندان ئے کشتگ ءُُ وارتگ من چم وت دیستگ انت پدا دلوتستان ءَ کُوکار مچّ اَت ءُُ ایشاں آزمان سرا زرت رستر ستان مردگ بات۔ رسترستان مردگ بات۔ شادو بادشاہ ءَ اے جاور حال دیست آئی ءَ وتی حاضر دماغی پیش داشت۔ برے اے درچک ءَ درنجک بوت ءُُ برے آ درچک ءَ …… یک خرگوشگے ءَ دیست ءُُ جُست کُت! ”واجہ ترا حیر انت؟ تو چیا چو کنگ ءَ ئے؟بادشاہ شادُو ءَ گوں دمیرتگیں وڑے ءَ زُوت زُوت ساہ کشگّ ءَ لگّ اِت ءُُ پسوئے دات۔ من ھمیش انت ھیداں گوں جان شوداں اے جیڑہ گیش ءُُ گیوار کنگ ءِ واستہ بادشاہ ءِ اے تچ وتاک ءُُ محنت کہ ایشاں دیست درست شُتاں۔
بیگہ ءَ بادشاہ شادو ءِ کلات ءَ چے حکمے شنگ ءُُ تالان بوت کہ دلوتستاں ءِ مردم چہ رستر ستان ءِ سیم سراں چے دُور بہ بنت ءُُ ھرچی کہ بیت یا ھرچی شما گند اِت گڑا مہلوکات ءِ حال دیگ ءَ پیش وزیر باتدبیر ءَ چے سلاہ ءُُ شور بکن اِت دانکہ دلوتستاں ءَ دروگیں حبر وت سرا شنگ مہ بیت ءُُ مہلوکات جذباتی مہ بنت کہ بادشاہ اے جیڑہ ءِ گیش ءُُ گیوار کنگ ءِ جہدءَ انت۔