عئید پہ مئے رُستگیں قدّ ءَ کسان انت…..نور بلیدئی

عید ءِ پرُمڑاہیں صحب ات۔منا پیالہے چاہ دست ءَ اَت ءُُ موسم ءِ دلکشی ءَ گوں مشکول اَتاں۔آزمان ءِ سیاہ ءُُ بزیں جمبراں سرجمیں ھلک تامور کُتگ اَت۔جمبر کمےّ کمےّ مور، شنزگ ءَ اتنت۔ عید ءِ اے پرلزّتیں وشی ءِ ساھت ءُُ موسم ءِ پرکیفی ءَ ابید ھم گشے یک بے چاڈی ءُُ ملوری یے مارگ بوھگا اَت۔۔۔۔۔
مئے لوگانی کرّ ءُُُ کشاں دو مالداریں مردمانی گس انت۔سیمی نیمگ ءَ دھکان چارو ءِ گِس انت۔دھکان چارو سک لاچار، نیزگار ءُُُ مسکینیں مردے۔دھکان چارو زر ءُُُ مالءُُُ امروز ءِ ہر وڑیں آسراتیاں چہ زبہر انت بلے آئی ءَ را قادر ءَ چار چُک بکش اتگ۔ بلے تنیگت آئی چاریں چک کسان ءُُُ ارد انت۔
من دل ءَ جیڑگ ءُُ گوں وت ھبر کنگ ءَ اتاں کہ چارو ءِ عیدی باریں پاچنے بیت یا کہ گرانڈے۔۔۔۔!
کمےّ فکرانی دنیا ءَ رفتاں۔۔۔۔۔۔ ساھتے ءَ پد منی گہارزتک ءَ دل لاپی آورت اَنت ءُُ گُشت لالا جاپ مدئے کہ سرد بنت،گوں ھمے گپاں من جاہ سر اتاں۔۔۔۔۔!
من لنکہ دست ءَ کت کہ دپ ءَ برئین ءِے تاں دھکان چارو ءِ گس ءَ کوکارے مچّ اِت، من کمیں ھما نیمگا دلگوش بوتاں، تاں منی گوشاں دھکان چارو ءِ زھگانی کوکار ءُُ زار ءِ آواز انت۔۔۔۔۔ منی گمان یکبرے دِگہ نیمگے شُت۔۔۔۔ پرچا کہ چارو لہتیں روچ اَت وش وش نہ اَت۔۔۔۔ من تچان کت پہ چارو ءِ گَس ءَ۔۔۔۔۔۔۔ اِے نہ بوت کہ من جُست بکناں کہ چے بوتگ، دھکان چاروی کستریں زھگ کون موش کنگ ءُُ پہ زار گوشگ ءَ اَت کہ منی گوشت ءِ بہر منی گوشت ءِ بہر۔۔۔۔۔؟
بزاں چارو ءِ ” پچگپتگیں ھیرات ” کمک بوتگاں پمیشکا لہتیناں تُشے تُشے ھم بہر نہ بوتگ۔پرچا کہ کرّ ءُُ کش ءِ مالداراں وتی گوشت پہ سجی ترون ءَ کتگ انت ءُُ بس یک ءُُ دو گساں دھکان چارو ءَ ھیرات داتگ۔۔۔۔۔۔!
اے ندارگ پہ زندگ دلیں انسانے ءَ سکیّں دردناکیں ساھتے اَت۔من ھشک چو بے لُٹّیں مچّ ءَ بوتاں، منی فکر ءِ مہری لاچاری ءِ گبارانی تہا اندیم بوت۔من انچو بے سما بوتاں کہ من وتی گس ءِ راہ شموشت کہ دیم پہ دیم مئے بان مک ات۔ پہ چم موشی من وتی لوگ ءَ رستاں کِرّ ءُُ کشاں ہمے مالدار ءِ ترون ءَ کتگیں پسی پادانی بوہ چو مہلب آتار اتنت۔منی چمانی ارس شتور گپتگ اتنت، تاں منی موبائل ءَ توار کت۔من پچ کت،منی دوزواہے ءِ میسج ات ” عید ءِ وشیں ساھت ترا گوں ھمساھگ ءُُ محلوق ءَ مراد بات ” اے دانکاں منی دل ٹُکر ٹُکر کت، منی اندر ءِ انسان مرت۔