کوھِستگ ءِ سفر ءُُ عطا شاد ءِ وانگ ءِ بیمّ…..شہاب اکرم 

تم میرے پاس ہوتے ہو گویا
جب کوئی دوسرا نہیں ہوتا
مومن ءَ شعر گُشت، غالب فدا بوت گشتے مومن یکّیں شعر ءَ من ءَ بدئے، غالب ءِ تنگہیں دیوان تی اِنت۔
پاشک تی گندگ ءِ احوال چو رنگ ءِ گواہی عشق ءِ سرگوات ءَ درئیں مچکدگ ءَ چاپ کتہ عطا ءِ اِے شعر ءِ قدر ءُُ کیمت،بستار ءُُ مکام بالا اَنت۔ بلے نیست غالبے بلوچی ءَ، دریگتے بوتیں۔
وتی تنگہیں دیوانے پہ اِے شعر ءَ ندر کُتیں۔شمس الرحمن فاروقی نبشتہ کَنت کہ:
”یہاں سب سے پہلے کہنے کی جو بات ہے وہ یہ ہے کہ مختلف شعرا کی انفرادیت الگ الگ صفات میں نمایاں ہوتی ہے۔ مثلاً کسی کے یہاں استعارے کی شدت ہے، کسی کے یہاں پیکر کا وفور، کسی کے یہاں لسانی تجربے اور زبان کے ساتھ خلافانہ بلکہ حاکمانہ رویہ ہے’ کسی کے کلام میں غزل کی روایت کا احساس نئے رنگ میں ملتا ہے۔”
نُوں عطا ءِ انفردیت کجام اِنت؟ عطا شاعری پرچا کَنت؟ آ کجام چیز بوتگ کہ عطا ءَ را شعر گُشگ پرماتگئے؟ عطا ءَ پرچا کلاسیکل شاعری ءَ گوں مھر بوتگ؟ عطا شاد ءِ شاعری چون وانگی اِنت؟ کجام علم ءِ ردا عطا شاد درجنگ ءُُ پلگارگی اِنت؟
اگں کسے پاد بئیت ءُُ عطا شاد ءِ شاعری ءِ سرا نگد کنگ ءِ واھش ءَ سَھرا بکنت گڑا آئی ءِ کِرّا نگد ءِ لڑے دیما کئیت چشکہ تشریحی تنقید، سائنٹیفک تنقید،روحانی تنقید، جمالیاتی تنقید،تاثراتی تنقید، تاریخی تنقید، مارکسی تنقید، ہیتی تنقید، اسلوبیاتی تنقید، ساختیاتی تنقید یاکہ نیوامریکن کریٹیسسزم ءِ شاھیم ءَ تنقید؟
نُوں کجام تنقید ءِ ردا عطا شاد ءِ شاعری درجنگ ءُُ پلگارگی اِنت؟ ڈاکٹر سلیم اختر ءَ وتی کتاب تنقیدی دبستان ءِ توکا اِے درائیں تنقیدی موضوانی سرا دلجّمی ءَ گپ کُتگ۔
من گُشاں عطا شاد ءِ شاعری ءِ توکا امکاناتانی مزنیں درے اَست کہ اُودا عطا شاد تھر تھر ءِ تھیوریانی ردا کیاس کَنگ بوت کَنت ءُُ ما عطا شاد ءِ شاعری ءَ تہنا یک تنقیدی علمے ءِ شاھیم ءَ کیلو کُت نہ کنیں پرچاکہ عطا ءِ کِرّا Provincialism ءِ ہمراہی ءَ Universalism ءِ احساس ہم اَست۔ عطا شاد ءَ را اگں ما بلوچ شاعرے ءِ ہمراہی ءَ آفاقی شاعرے ہم بُگشیں تہ رد نہ بیں۔
من نزاناں بلئے من برے برے جیڑاں کہ عطا شاد اِے وڈ وانگی نہ اِنت کہ وانگ بوھگ ءَ اِنت۔ اصل ءَ من عطا شاد ءِ وانگ ءِ سرا مطمعین نیاں۔
گڑا عطا شاد چون وانگی اِنت؟
من ہمے سرپد باں کہ عطا شاد مارا آئی ءِ ساچشتانی اصل چہرگ ءَ وانگ ءُُ پہمگی اِنت بلئے ما چون سرپد بوت کنیں کہ کجام چیز عطا شاد ءِ ساچشتانی اصل چہرگ ءَ سَھرا کَنت یا اصل چہرگ ءِ جند کجام اِنت؟ اِے جُستانی پسہ ءِ درگیجگ ءَ پہ سک باز وانگ ءُُ پٹ ءُُ پول کنگی اِنت۔
عطا شاد ءِ شاعری چو ترونگل ءَ گواریت ءِ وڈیں گپانی توکا منی نز ءَ علمی رویہ نیست بلکیں تاثراتی تنقید ءِ ردا ذاتی(Subjective) مارشت اَنت۔
ءُُ دگہ ہمے وڈیں گپ باز نیم حکیم کترہ ءِ ایمان والاہاں جَتگ کہ درا پوچ اَنت۔ ءُُ بایدیں عطاشاد ءِ شاعری ءِ سرا تنقید کنوک عطاشاد ءِ زند ءُُ آئی ءِ ازم ءِ درائیں کڑیانی گوست ءُُ آئی ءِ ربیدگی بنزہ ءَ سرپد ءُُ پوہ بہ بنت۔
ءُُ اِے گپّ منّگی گپّے کہ کوھِستگ ءِ سفر ءُُ دریا ءِ سواد ءَ فرق اِنت۔ بلئے چون فرق اِنت ہمے نگد ءِ اولی پدیانک اِنت۔
کسانیں قصّہے کاراں پہ عطا شاد ءِ شعرانی وانگ ءِ سرا کہ وانوک ءَ را ہم Multi-Dimentional بوھگی اِنت
یک پیرزالے ءِ لوگ ءِ کِلِیت(چابی) گار اِتاں۔
آ اتکگ اَت شھر ءِ چوک ءِ سرا پَٹّگءَ اِتے۔
گڑا یکّے ءَ جُست گپت کہ بی بی چے پَٹّگائے؟
گشت ے کہ لوگ ءِ کِلِیت گار اَنت مئی پے، کِلیِتاں پَٹّگاؤں۔
گڑا آئی ءَ بی بی ءَ را پدا جُست کت کہ کلیت زاناں کُجا گار بوتگ اَنت؟
بی بی ءَ پسہ دات، ”لوگ ءَ۔”
مرد حیران بوت۔۔۔۔۔
یکبرے پدا جُست ے کت کہ کِلِیت لوگ ءَ گار بوتگ اَنت ءُُ تو کِلِیتاں چوک ءِ سرا پَٹّگائے؟
بی بی ءَ گشت ھَو، پرچاکہ لوگ ءَ تھار اِنت میم نہ بیت ادا روشنائی اِنت پمشکہ من اتکگوں اِدا پٹگاؤنے۔
عطا ءِ شعرانی وانگ ءِ وڈ (طریقہ) مَٹ کَنگی اِنت، عطا ءِ وَانگ ءُُ آئی ءِ شعرانی پہمگ ءِ اولی شرت ہمیش اِنت کہ مارا بلوچ ءِ کِرّا شعر ءِ کد ءُُ مکام پولگی اِنت ءُُ عھدی شاعری سرجم ءَ وانگ ءُُ پہمگی اِنت۔
دگہ یکّ گپے کہ باز مردم ہمے سرپد بیت شاعری گوں لبزاں نہ بیت بلکیں خیال شعر ءَ را جوڈ کَنت گڑا من اِدا الہامی کتاب بائیبل ءِ اولی رِد ءِ درور ءَ دیاں کہ لبز چینکدر اہم اِنت پہ ہرشے ءَ:
In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God.
عطا شاد ءِ کِرّا لبز ہمینچو اِہم اِنت کہ عطا شاد وتی شاعری ءِ توکا بلوچی زبان ءِ ہرسئیں گالوارانی لبزاں جاہ دنت، ایشی ءِ دو نپ اَنت۔
یکّے وَ ہرسئیں گالوارانی نزیکّی گیش بیت ءُُ دومی ہمے لبز لس(عام) بنت پہ آھندگ ءِ ہرسئیں گالوارانی شاعراں۔ چشکہ لبز ھتم اِنت کہ بھار ءَ گُشنت بلئے مرچی باندا مکران ءِ شاعر ایشی ءَ باز وش ءُُ جوان کارمرز کنگءَ اَنت۔
گڑا عطا شاد ءِ پہمگ ءِ واستہ جکانسری باز کَشّگی اِنت بلئے اِے جُھد الم ترا عطا شاد ءِ شاعری ءِ بنزہ ءَ تہ بارت سَر کَنت
چناہا ہچ چیز مُپتہ دست نہ کپیت۔
یک کسانیں باکسے ہم ترا پہ ارزانی ءَ دست نہ کپیت، ایشی ءِ واستہ ترا وتی وھد جان ءُُ مال جَنگی اَنت، نُوں ہمے باکس ترا دست کپیت۔
گڑا اِے کلانہیں عطا شاد ءِ دُریں شعر چون پہ ارزانی پہم ءَ کاینت؟
بوت کَنت کہ مَا عطا ءِ مرگ ءَ پد مرچی کِساس بیست سال ءَ رند ہم عطا ءِ سرپد بوھگ ءَ سوبین نہ بوتگیں۔
ہمے واستہ کہ ما کلیتاں روشنائی ءَ درگیجگایں، ارزان اِنت، تہاری کہ درگیجگ ءِ اسل جاہ اِنت، گران اِنت، وھد لوٹیت ءُُ ما وھد دات نہ کنیں۔
من عطا شاد باریں چُنت رندا وَنتگ بلئے اَنگت باز کَم من عطا شاد ءِ شعرانی معناہاں ءُُ آئی ءِ ربیدگی گوست ءِآثاراں چہ آشنا بوتگوں۔ عطاشاد ءِ شاعری ءِ سرپد بوھگ ءِ یک اہمیں کڑی یے بلوچ ءِ Cultural Background ءِ سرپد بوھگ اِنت۔
ما عطا ءِ وَانگ ءَ پیش بلوچ ءِ کِرّا شعر ءِ بستار نہ پولیتگ ءُُ نیکہ کلاسیکل شاعری جوانی ءَ وَنتگ ءُُ پہمیتگ ءُُ آئی ءِ سرا پٹ ءُُ پول کتگ۔ ہمے واستہ عطا شاد ءِ شاعری ءِ اصل چہرگ ءِ گندگ ءَ سوبین نہ بوتگیں۔
یک اہمیں چیزے کہ من عطا شاد ءِ شعرانی وانگ ءَ رند ماریتگ آ ایش اِنت کہ عطا شاد ءِ کِرّا Progressive Movement کْوھن اِنت ءُُ اِے جُنز آئی ءَ را ہچ وڈا شعر گُشگ ءَ پہ appeal کَنگ ءَ نہ اِنت تو بُگش کہ آئی ءِ کِرّا Purist ہاناں ویلیو نیست
پیورسٹ(Purist) ہما اَنت کہ نوک بوھگ ءِ واھش نہ دارنت آ چہ ہرپیمیں نوکیں چیزاں پاک اَنت۔ پیورسٹ وتی گوست ءِ گوما انچو ایمان دارنت کہ وتی ھست ءُُ باندات ءَ چہ پہک شموشکار اَنت
بلئے عطا شاد ءَ وتی گوست ءِ شعری روایت یک توازن(Balance) ے ءَ گوں یک شل ءَ داشتگ۔
عطاشاد ءَ نوکی بزاں جدیدیت گوں کلاسیک ءَ ھوار کتگ ءُُ ساھکندن ءُُ دگہ بیمٹیں دستونک بلوچی زبان ءَ را داتگ۔ اورحان پامک پیرس ریویو ءَ وتی داتگیں انٹرویو ءِ تہ َ گُشیت کہ وتی دابے(اسٹائیل) ءِ درجَنگ ءِ واستہ ترا دو رنگ یکجاہ کَنگ کپیت ءُُ سیمی رنگ وت بوھگ لوٹیت بزاں عطاشاد ءَ کلاسیک ءِ زیلّ داشتگ بلئے ہمے زیلّ ءَ جدیدیت ءِ معناداریں بھر ہم ھوار کُتگ ءُُ شپ سحار اندیم ءُُ روچگر دیما آؤرتگ اَنت۔ اِے رِدا من عطاشاد ءَ را Neo-Classical شاعرے سرپد باں۔
ہمے جدیدیت ءِ ردا من ٹی ایس ایلیٹ ءِ شاہکاریں نظم
The love song of J. Alfred Prufrock
ءِ یک کسانیں درورے دیاں:
Let us go then, you and I
When the evening is spread out against the sky
Like a patient etherized upon a table;
اِیلیٹ ءِ ہمے خیال ءِ نوکی آئی ءَ را یک مزنیں شاعرے جوڈ کَنت۔ اِے شعر ءِ معنا ایش اِنت۔
بیا گڑا رویں
من ءُُ تو
ہمیکہ آسمان ءَ بہ شنگیت بیگاہ
چو یک بیھوش کتگیں بیمارے ءِ پیما
یاکہ ایلیٹ ءِ بیستُمی صدی ءِ شرتریں نظم The wasteland ءِ درور ءَ بُزوریں کہ آئی ءِ اولی مصرہ اِنت:
April is the cruelest month
مطلب اپریل زورآورتریں ماہ اِنت۔
بھار وشّ اِنت پہ ہماہاں کہ مُلکے ایمن اِنت بلئے ایلیٹ ءِ زمانگ جھانی جنگ world wars ہانی دور اِنت گُڑا پہ ایلیٹ ءَ بھار تیر ءُُ ٹوپانی ماہ اِنت۔ پُلّ ءُُ وشّی ءِ ماہ نہ اِنت۔

عطا شاد ءِ کِرّا ہم مارا نوکی چو ہمے وڈیں دابے ءَ گِندگ ءَ کئیت کہ دل وش بیت. اِدا Purist بِگندئے ظاہری صورت ءَ زھر بگر اَنت بلئے شعر الّم Purist ہانی دل ءَ وتی اثر ءَ دور دنت ءُُ آہاں لاچار کَنت
من عطاشاد ءِ شعرانی دورور ندیاں کہ من اِدا عطاشاد ءِ جدید بوھگ ءِ سرا سرجم ءَ گپّ ءَ نیاں۔
اِیلیٹ ءِ درور من ہمے واستہ دات اَنت کہ انچو پہ انگریز ءُُ مغربی لبزانک ءَ ایلیٹ اہم تریں شاعر اِنت انچو بلوچی لبزانک ءَ ہم عطاشاد اہم تریں شاعر اِنت۔
بلئے شیرگام وتی کتاب پہ شفاں کوہیں چوٹواں عیب اِنت ءِ تہ ءَ گشیت کہ بلوچی شعرانی سرا نگد کَنگ ءَ پہ مارا گیش ءَ چہ گیش بلوچی شاعری ءُُ آئی ءِ شعریت سرپد بوھگی اِنت نیکہ ڈنّی نگدکارانی شاھیم ءَ بلوچی شعر کیلو کَنگی اَنت۔ من آئی ءِ گوما بایدیں تپاک بکناں پرچاکہ ہرچ لبزانک ءِ شعرانی سرا نگد ہما لبزانک ءِ شاعری ءِ جندئے جوھر ءَ گون اِنت
عطا ءِ تہنا یک شعرے ءِ سرا من Subjectively لھتیں گپّ جناں۔ پرچاکہ من عطاشاد ہروھدا یک نودربریں وانوکے ءِ درجہ ءَ ونتگ۔
پاشک تی گِندگ ءِ احوال چو رنگ ءِ گواہی
عشق ءِ سرگوات ءَ درئیں مچکدگ ءَ چاپ کتہ
عطا پُورا یک انچیں Architect ے کہ آئی ءَ قدرت ءِ رزا گون اِنت ءُُ اِے ندارگ ءَ گوں دستاں جوڈ کَنگءَ اِنت ءُُ زندگ کنگءَ اِنت۔
اِے شعر ءِ توکا من ءَ ہچ وڈیں پینٹگ گندگءَ نئیت بلکہ وتی پیرک ءِ مُلک ءِ مچکدگ گندگ کئیت کہ آئی ءِ ھوش چہ زردیں کلونٹاں سررتکگ اَنت ءُُ پیشّ لُڈگءَ اَنت۔ ہما وڈ کہ اَست اِنت ہما وڈ ناں کمے گیش نا کمے کم من اِے شعر ءِ وانگ ءَ رند ابکّہ بوتاں کہ یک شاعرے ءِObservation ءِ شھار اینچو ہم بالا بوت کَنت کہ اِے آمین ءِ جُلگہ ءَ را دہ ءُُ پانزاہ لبزانی توکا گوں زیبائی ءَ پیش داشت بِہ کَنت۔
من بلوچ جدید شاعرانی توکا کسّی گورا Obervation ءِ اِے مکام نہ دیستگ۔
مبارک قاضی منظور بسمل ءُُ منیر مومن ءِ گوار عطا ءَ پد من اِے وڈیں شعر دیستگ کہ چاگرد ءِ ربیدگ ءُُ راجدپتری کڑیانی مظہر اَنت ءُُ آئیانی Observation توانگریں ساچشت برورد ءَ دئینت۔
عطا ءِ اِے شعر ءِ توکا آسمان زمین ءَ آرگ نہ بوتگ۔
ساپیں عکسے، پیکرے، امیجے۔
پاشک، گِندگ، احوال، رنگ، گواہی
عشق، سرگوات، مچکدگ، چاپ
اگں من اِے شعر ءِ باڈی ءَ یک یک بکناں تہ من ءَ اِے لبز دست کپنت۔
اِے درستیں لبزاں وڈ وڈیں سپت گون لھتیں مارگ بیت لھتیں سرپد بوھگ بیت لھتیں گندگ بیت لھتیں اش کنگ بیت لھتینانی توکا درائیں سپت مان۔ یاکہ درائینانی توکا درستیں سپت است اَنت
یکّیں پاشک ءَ اگں ما بُزوریں ءُُ ایشی ءِ ہما Dread ترس ءِ چاگرد ءَ را سرپد بوھگ ءِ کوشش بکنیں تہ مارا عطا ءِ لبزانی کار گِرگ ءِ ہنر بالا ءَ چہ بالاتر گِندگ کئیت۔
سید گنج ءِ ردا پاشک ءِ معنا: چیریں گپّ ءُُ ھبرے ءِ زاھر بیگ۔ یک کارے یا گپّے کہ آ چیر دیگ بیت بلے زانگ بیت گڑا گْوش اَنت ”پاشک” بوت۔
من اِدا دگہ ہچ وڈیں دیم پہ دیمی نَہ کناں کہ اِدا عطا ءَ استعاراہ ءُُ آئی ءِ علم، علم البیان ءِ پدا جوانیں شعرے گُشتگ۔
یاکہ عطا ءَ اِدا شبین ءُُ استعاراہ چون کارمرز کتگ اَنت۔
من اِدا عطا ءِ میتگ کیچ ءِ چاگردی پشدر ءِ حوالہ ءَ گپ کَناں۔ من ندارگ ءِ گپ ءَ کناں منی کِرا ہما وڈ کہ شعر گشگ بوتگ ہما وڈ اِنت منی کِرّا مچکدگ مچکدگ اِنت نے دگہ استعاراہے نیکہ چیدگے ءُُ نیکہ دگہ بلا ءُُ بِترے۔
کیچ ءِ آمین پہ کیچ ءَ بیبھائیں تحفہ یے چہ ھاوند ءِ نیمگا عطا ءَ آمین ءِ توکا زند گوازینتگ، آمین ءِ موسم ءِ لوار ءِ گوات وارتگ، پیژناہ ءَ بگر داں الینی ءِ لزتانی دنیا ءَ سفر کتگ ے نُوں تب جاکر بقول اردو والاہانی ءَ عطا ءَ کیچ ءِ آمین ابدمان کتگ۔
من گُشاں کسّے امریکہ ءَ اگں عطا ءِ کیچ ءِ آمین ءِ واستہ نبشتگیں دستونک ءَ بوانیت آ لبزانی دنیا ءَ آمین ءِ شیرکنی ءُُ آئی ءِ موسم ءِ کیفیت ءَ گوں جوانی ءَ ماریت ءُُ سرپد بیت۔
پاشک تی گندگ ءِ احوال چو رنگ ءِ گواہی
عشق ءِ سرگوات ءَ درئیں مچکدگ ءَ چاپ کتہ
آمین وتی آھگ ءِ راز ءَ وت پاشک کَنت۔ رنگ کہ بیت۔
پدا عشق ءِ سرگوات کَشّیت ءُُ وتی بزیں ءُُ نازبو ملگیں پیشّاں گوں درائیں مچکدگ کہ وت اِنت چاپ کَنت ءُُ درائیں دنیا ءَ حال دنت
من اتکگاں۔
اِے چونیں رازے کہ آئی ءِ پاشک بوھگ ءَ چہ گَل ءُُ شادمانی بیت پدا درستاں چہ ہما گَل بیت کہ آئی ءِ راز پاشک کَنگ بوتگ۔
مستریں گپ ایش اِنت کہ آ وتی راز ءِ پاشک کنوک ہم وت بوتگ۔
رومی ہم گُشیت
خود کوزہ و خود کوزہ گرو خود گلِ کوزہ، خود رندِ سبو کش
خود برسرے آن کوزہ خریدار برآمد، بشکست روان شُد
مطلب آ وت کُمب اِنت وت آئی ءِ جوڈ کَنوک اِنت، ھاک ہم وت اِنت کہ چرائی ءَ چہ جوڈ بوتگ پدا وت آئی ءِ توکا شراب نوش کنوک اِنت وت آئی ءِ بھا زوروک اِنت ءُُ وت آئی ءِ پروشوک اِنت۔
پاشک تی گندگ ءِ احوال چو رنگ ءِ گواہی
عشق ءِ سرگوات ءَ درائیں مچکدگ ءَ چاپ کتہ
اِے وڈ عطا ءَ پیش کسّ ءَ آمین ءِ آھگ ءِ ندارگ پیش نہ کتگ۔ ھرچ لبزے کہ کارمرز بوتگ اِے شعر ءِ توکا آئی ءِ یکے دومی ءَ گوں سیادی ءُُ پدا امیج سازی ءِ ھنر عطا ءَ منی خیالانی توکا ابدمان کَنت۔
بلئے ادا عطا ءَ لبز وتی لس معنا ءِ کالب ءَ چہ درکتگ اَنت ءُُ اندیمیں معناہانی کالب ءَ آرتگ اَنت بزاں گپ ابہام ءِ توکا جَنگ بوھگ ءَ اِنت شُبین کارمرز بوھگ ءَ اِنت بلئے ھرچ چیز انصاف ءِ گواہی ءَ دیگ ءَ اِنت۔
رنگ ءِ وھد ءَ سرگوات ءِ کؤش کَشّ اِیت، سرگوات ءِ کؤش زرباری کؤشے کہ سارت ءُُ وش اِنت نُوں اِدا عشق اِے شعر ءَ صوفی ازم ءِ نیمگا بارت ءُُ عطا شاد ءِ Multi-Dimentional شاعرے ءِ بوھگ ءِ گواہی ءَ دَنت۔
صوفیانی کِرا اِے ہمے عشق اِنت کہ راز ءِ پاشک بوھگ ءَ چہ شادین کَنت۔ اِے ہمے عشق ءِ سرگوات اِنت کہ رنگ ءِ وھدا مچکدگ ءَ ڈاہ ءُُ شور کَنت ءُُ آروسی شادہاں کاریت۔
اِے شعر ءِ کمال اِیش اِنت کہ وتی روایتی آمین ءِ چن ءُُ لانچ ءُُ راجدپتری باھنداں یک نوکیں گوناپے ءَ پیشداریت، اِے نوکیں گوناپ ہمیش اِنت کہ عشق ءِ گُڈی کَنڈگ اِنت اُودا راز ءِ پاشک بوھگ ءَ کس پریشان نہ بیت بلکیں آہانی شادمانی ءِ روچ گوں راز ءِ پاشک بوھگ ءَ چہ بندات بنت۔
ہرکس ءَ کہ آمین چمء وت دیستگ ءُُ آئی ءِ توکا زندگ بوتگ گڑاآاِے شعر ءِ Contents اں سرپد بیت ءُُ ایشی ءِ ہما کڑی کہ عطا شاد ءَ کماتگ آئی ءَ زوت پوہ بیت۔
من گُشاں ہمے یکّیں شعر ءِ سرا کتابے نبشتہ کَنگ بوت کنت بلئے سوھویں ءُُ زانتکاریں کلانہ اِے کار ءَ کت کَن اَنت۔
ہمک پہ دیم ءِ کارے نہ اِنت۔
گُڈسر ءَ
پاشک تی گِندگ ءِ احوال چو رنگ ءِ گواہی
عشق ءِ سرگوات ءَ درائیں مچکدگ ءَ چاپ کتہ