ہر جاگہہ ترا پول اتگ…..عندلیپ گچکی 

من کنٹگاں بگر داں گلاب ءِ نرم ءُُ نازرکیں پُلانی تہہ ءَ ترا پول اِتگ۔
من گوات ءِ نرمیں شیکاں بگر داں ترند ءُُ ایردست نہ بوہوکیں توپانانی تہہ ترا پول اتگ۔
من ہور ءِ ترمپاں بگر داں کہریں ہارانی تہہ ترا پول اتگ۔
من وشی ءِ ارساں بگر داں گم جتیں چماں چہ چتور گپتگیں ارسانی تہہ ءَ ترا پول اتگ۔
من آرواحاں ءَ بگر داں کُنٹانی تہہ ءَ ترا پول اتگ۔
بلئے بیا کہ گشاں من ترا ہچ جاگہہ نہ دیستگ ابید وتی جند ءِ ہیال ءِ تہہ ءَ۔
من تئی اروح ءَ زندگاں
آئی ءِ روگ ءَ پد من ءَ یک برے سما بوت کہ منی زند ءِ ہمراہی ءَ کائنات ءِ ہدا ءَ اوں وتی سرجمیں کار اوشاترینتگ اَنت۔
من اوں چم بند کت اَنت ءُُ منی دل وتی مہرانی ہدا ءَ گوں جوڈگ ءَ لگ اِت۔
اَے منی مہرانی ھدا!
اچ تو پد من اوں مرتگاں، اِے زمین مرتگ ءُُ آزمان سُتکگ،
بچار کہ سرجمیں کائنات گیمرتگ،
منی مہرانی ہدا ءَ پسو دات
نہ من مرتگاں نہ کہ تو، نہ زمین مرتگ نہ کہ آزمان سُتکگ،
من زندگاں داں کہ تو زندگ ئے، ءُُ من زندگاں تئی ہمک کشتگیں ساہ ءِ تہہ ءَ،
من تئی آرواح ءَ زندگاں۔
نو ترا توار نہ جنت،
منی مَرگ ءَ پد منی دوستدار ءَ دیم گوں گوات ءَ کُت ءُُ پُرس ات
او روبرکتی گواتاں، چے بوتگ کہ مرچاں شمے تہہ ءَ ہیسکارگ ءُُ پریاتانی توار گار اَنت،
گوات ءَ یک سارتیں گینے کشگ ءَ پد پسو دات،
آو بدوپا! نو اِے ہیسکاروک ءُُ پریات کنوک ءَ تئی بدوپائی ءِ درد ءَ گوں پہ مدامی ہاموشی ءِ چادرءِے پرداگ،
او بد وپا آ نو ترا ہچبر توار نہ جنت۔
کدو
سہب ءِ دراتکگیں کدوہانی واہند بیگاہ ءَ پہ ہمے امیت ءَ واتر بوتنت کہ آ پشت ءَ یلہ داتگیں وتی چکاں سیرلاپ کننت،
بلَے وہدے آ واتر بوت آنت وتی کدوہاں، گڑا کدوہانی گندگا گوں آیاں چہیال جنان ءَ داں چم ءِ گند ءَ برز بال کت ءُُ سہتے پد آیانی جون زمین ءِ سرا کپت آنت، ءُُ شاہانی سرا نیم لونجانیں ہالیگیں کدو گوں گوات ءِ شیکاں شیک ورگا اِتنت۔