لیاری لٹریری فورم ءُُ آئی ءِ سالے ءِ سفر…..اسحاق خاموش 

لبزانک چاگردءِ بہرے ءُُ اَنچو اَنچو کہ د‘ودمان بدل بُوہان بنت، دود ءُُ ربیدگ بدل بُوہان بنت،لبزانک اَنچو اَنچو دیمرئی کنان کنت، آئی ءِ تب ءُُ مئیل اَنچو اَنچو مَٹ بُوہان بنت۔
چوکہ لبزانک ءِ ساچگ چہ بنیادم ءِ تہی مارِشتاں پاد اتکگیں اَبرم ءِ یک لوٹ ءُُ زلورتے۔پمشکا ساچ اتگیں لبزانک ءَ تاں لَس مہلوک ءَ سر کنَگ ءِ ہاترا چاگر د ءِ تہالبزانکی گَلانی جوڑ بُوہگ ہژدری اِنت۔چاگرد ءِ تہا لبزانکی سُرءُُ پُرانی بُوہگ الّمی اِنت۔
مئے کِرّالبزانک ساچگ بُوہگ ءَ اِنت۔آزمانک ءُُ شاعری ءِ تہا روچ پہ روچ نوکی آہان اِنت، گِدار نویسگ بُوہگ ءَ اِنت، دِگہ دِگہ تہر انی نیمگ ءَ اوں نویسکار وتی ہیالاں گور کنان اَنت۔بلئے بد بحتی ایش اِنت کہ ہمے لبزانک کہ ساچگ بُوہگ ءَ اِنت تہ لَس مہلوک ءَ آ، وڑا سر بُوہگ ءَ نہ اِنت کہ بُوہگ لُوٹیت۔جوانیں شعری ءُُ رِدانکی کتابانی چھاپ ءُُ شنگی کساس انگت ءَ چہ ۰۰۵ ءَ نہ گوزیت۔گیشتر مردُم پہ مُپتی کتاب ءَ دِلمانگ اَنت۔نُوں چُشیں چاگردءِ تہا الّمی اِنت کہ یک وانگ ءِ مئیلے ودی کنگ بہ بیت۔یک جُنزے ودی کنَگ بہ بیت۔
ماں کراچی ءِ نشتگیں لبزانک دوست، شاعر،تاک ءُُ تاکبندانی شونکار اں گوں مئے مُدام کہ نند ءُُ نیاد بُوتگ اَنت تہ ما اے گپّ ءِ سرا الّم ءَ جیڑ اِتگ کہ یک جوانیں لبزانکی سُر پُرے بِناء کنگی اِنت۔دِیوان ءُُ مجلس برجمینگی اَنت کہ ہمے دِیوانانی تہا لبزانکی گپّ ءُُ تران بہ بنت، لبزانک جیڑگ بہ بیت، لبزانکی جتاجتائیں سرہالانی سر ءَ گپّ ءُُ تران بہ بیت، چاگردی سرہالانی سرا ہم گپّ ءُُ باوست بہ بیت، وانگ ءُُ وانشت ءِ یک رِدے برجاہ دارگ بہ بیت۔۔ بلئے اے اَنچو مئے جیڑگ اتنت۔ چوناہا وہد وہد ءِ سرا سید ریفرنس کتابجاہ ءِ مراگش بنت سالے یک ءُُ دو دیوان بیت، نوکاپ لبزانکی مجلس ءِ شعری دیوان، گُشتانکی دِیوان ءُُ داد دِیوان ہم بنت کہ ستا کرزیں کِرد ءُُ کار اَنت بلئے مردُم انگت گُشئے یک تُنّیگی یے مار یت۔
ہمے لبزانکی چست ءُُ ایرانی تہا زالبولانی کساس کمّ بُوہگ ءُُ ورنا ہوار نہ بُوہگ یک مزنیں کمّی مارگ بُوتگ۔
گوستگیں سال بِزاں ۸۱۰۲ ءِ مارچ ءِ گُڈّی روچاں مئے گرانقدریں دوست ءُُ براہندگ واجہ زَرخان بلوچ ءَ من ءَ فون کُت کہ مئے لیاری ءِ دَمگ ءِ ورناہاں یک لبزانکی گَلے ٹہینتگ، وانندگیں ورنا اَنت، آ، لوٹنت لبزانک ءِ پِڑ ءَ وتی ہزمتاں ہَوار بکن اَنت۔سِتک بزان اِت کہ گوں واجہ زَرخان بلوچ ءِ ہمے فون کال ءَ من یک انچیں وشّی یے مار اِت کہ آئی ءِ کساس کنَگ نہ بیت۔
۱/اپریل ۸۱۰۲ ءَ لبزانکی گَل ”لیاری لٹریری فورم“ ءِ اوّلی سؤگندی مراگش ات ءُُ پہ سؤگند زِیری ءِ ہاترا من ءَ اے شرپ بکشگ بُوتگ ات کہ من چہ اّولی کابینہ ءَ سؤگند بُزوراں۔
اوّلی کابینہ ءِ تہا کارمستر زرخان بلوچ،کُمک کارمستر عمران فاکر، کارگُشاد بانُک دُربی بی بلوچ، حسابدار رحیم بلوچ ءُُ شنگکار محمود گچین کنگ بُوتنت۔
چہ زَرخان بلوچ ءُُ عمران فاکر ءَ ابید من گوں کسّ ءَ پجّاروک نہ اتاں ءُُ من جیڑ ات کہ فورمے وَ جوڑ کنگ بُوتگ، بلئے زرخان ءُُ عمران فاکرءِ سر پہ دَر اے دگہ نوکیں مردُماں اے کار چوں دیما رؤت، یکّے وَ نوکیں مردُم اَنت، دومی چہ لبزانک ءَ آژناگ نہ انت۔
بلئے منی ہیال رَد بُوت۔ گچینکاریاں پد چہ اوّلی ہپتگ ءَ لیاری لٹریری فورم ءَ وتی لبزانکی ءُُ چاگردی سُر ءُُ پُر بِنا کُتنت۔۴ اپریل ءِ دِیوان ءَ آہاں وتی آؤکیں وہدانی مراگش اڈ داتنت۔
۰۱ اپریل ۸۱۰۲ ءَ بگر تاں ۰۲ جولائی ۹۱۰۲ ءَ ”لیاری لٹریری فورم“ جتاجتائیں سرہالانی سرا کساس ۰۳سرکل، سیشن ءُُ مراگش ایر کُتگ اَنت کہ اے پہ یک نوک ردومیں لبزانکی گَلے ءِ باروا مزنیں گپّے۔
اے مراگش ءُُ دِیوان کراچی ءَ مُلّا فاضل ہال، شہید بے نظیر بھٹو یونیورسٹی ءُُ شہرءِ جتا جتائیں ہند ءُُ دَمگاں وہد وہدءِ سر ا بُوتگ اَنت کہ اشانی تہا جتا جتائیں ادارگاں چہ سیادی داروکیں نبشتہ کار، زانت کار ءُُ کوّاساں ماں بلوچی، اُردو ءُُ انگریزی ءَ وتی وتی حیالانی در انگازی کُتگ۔ چرے سرہالاں لہتے چوش بُوتگ اَنت۔
٭۔ لبزانک چی یے
٭۔جنیادم ءِ کِرد ماں چاگرد ءَ
٭۔چے اِزم چہ راستی ءَ سِستگ؟
٭۔کراچی ماں نوکیں نوکیں دؤر ءُُ زمانگ ءَ
٭۔بلوچی زُبان ءِ راجدپتر
٭۔سید ہاشمی ءِ زند ءُُ اِزم
٭۔چاگردی سیالداری ءُُ نہادی ءِ پرشت ءُُ پروش
٭۔ماں ہستیں عہد ءَ راجمانی لبزانک ءِ زلورت ءُُ اَرزِشتءُُ دِگہ دِگہ چریشی ءَ ابید ماتی زُبانانی روچ ءُُ بلوچی ءِ نامداریں نبشتہ کار ءُُ شاعرانی روچ ہم دارگ بُوتگ اَنت۔
دگہ مستریں گپّے ایش کہ اے کسانیں لبزانکی گَل ءَ بلوچی بِنداتی سرٹیفیکٹ کورس ہم بندات کُت۔
۱۲ جولائی ۹۱۰۲ ءَ ”لیاری لٹریری فورم“ ءَ وتی سال سرجم کُت ءُُ دومی کابینہ ءَ دیما آرگ بُوت کہ ایشی ءِ تہا
کارمستر بانُک نازیہ بلوچ، کُمک کارمستر بانُک ہزاران بلوچ،کارگُشاد بانُک دُر بی بی بلوچ،حسابدار رحیم رمضان ءُُ شِنگکار اوریز بلوچ گچین کنگ بُوتنت۔
مراگش ءَ نامداریں نبشتہ کار واجہ رمضان بلوچ، مولانا عبدالسلام عارف، رزاق بارکزئی، نبی بخش بلوچ، کفایت قاضی، شرف شاد، جمیل امام اوں ساڑی اتنت، آہاں دِیوان ءِ دیما تران کنان ءَ لیاری لٹریری فورم ءِ کاران ءَ ساڑات ءُُ اے واھگ درشان کُت کہ اے فورم ہمے وڑا وتی کاراں دیما بران بہ کنت۔
فورم ءِ دگہ یک واھگے من ءَ اے دوست بُوت کہ آ، دیمتر ءَ ماں لیاری ءَ یک کتاب چاگردے (کتاب کلچرے)ٹہینگ ءِ ہاترا جُہد ءُُ کوشست کن انت۔ ماں ھشت چوک ءَ مُلا فاضل کتابجاہ چہ زمانگاں است ءُُ برجاہ اِنت، آئی ءِ تہا باز نایابیں کتاب بُوتگ اَنت ءُُ انگت است اَنت ءُُ یک وھدے اے کتاب جاہ
ہمک راجی رہشون، چاگردی رہشون،نودربرءُُ زند ءِ جتاجتائیں تکاں چہ سیادی داروکیں مردُمانی جاگہ بُوتگ۔ بلئے لہتے
سال اِنت کہ ویرانگی یے ءَ مانشانتگ ءُُ گوں نبی بخش بلوچ ءِ کُمک ءَ لیاری لٹریری فورم ءَ اے کتابجاہ پدا آباد کُتگ۔ اگاں اے فورم چہ ہمے کتاب جاہ ءَ پدا وانگ ءُُ وانِشت ءِ چاگردے ودی بکنت تہ اے پہ زُبان ءُُ لبزانک ءَ الّم ءَ جوانیں گہتری کاریت۔
لیاری لٹریری فورم ءِ اے کسانیں مُدّت ءِ تہا چُشیں ارزشداریں مراگشانی برجم دارگ چاگرد ءَ یک نوکیں کشکے ءَ گامگیجگ ءِ جوانیں مِستاگے۔

٭٭٭